Zazdrość cd.

Napisałam, że jestem w zazdrości. To moje uczucie. Przelewa się przeze mnie olbrzymią falą. To uczucie, które odepchnęłam kilka lat temu, któremu pozwoliłam wypłynąć na szerokie wody, rozpędzić się na prądach wolności, beztroski, nieodpowiedzialności, luzu. Teraz odbiło się od wielkiej skały i jak tsunami zalało mnie. W tym jestem. Taka jestem.
Wiele to dla mnie znaczy, że nie walczę z tą falą. Daję się jej wykotłować, obić, rzucić na ostre kamienie, połamać. Czekam aż wyrzuci mnie na jakąś plażę.
I choć to boli, to jednak jest wyzwalające.
Gdybym się spięła i próbowała wyprzeć lub stawić opór, zostałabym zmieciona jak tajlandzki bungalow i przestała istnieć w mgnieniu oka.
Tak naprawdę, to czuję ją bardzo w sobie i wiem, że jej furia słabnie. Dbam o siebie, nie ganię się, jestem w kontakcie z tym natłokiem emocji.
Trochę medytuje, więcej otaczam się przyjaciółmi. Nigdy nie skończę wznosić dziękczynnych modłów za przyjaciół, którym mogę to wszystko wyznać. Temu, który cierpliwie odbiera na mini ekranie odbijającym żar nadmorskiego słońca moje urywane, rozemocjonowane maile. Temu, który o północy wysłuchuje mnie przez telefon. Temu, który trzyma klientów w poczekalni, żeby znaleźć dla mnie kilka minut w porannej bieżączce. Temu, który bierze zimne wino pod pachę i siada ze mną ciemną nocą na balkonie.  Temu, który zabiera mnie do kina na optymistyczny film, który już widział w tym tygodniu. Temu, który dzwoni i sprawdza, czy nadal się trzymam. Dziękuję Wam, Kochani.
Sama pewnie też dałabym radę, ale z Wami, to prawdziwie wzmacniające i rozwijające doświadczenie. Kocham Was.
A w ogóle to otworzyłam bloga, żeby napisać o żółwiu. Że mam i że jest fajny. Ale jakoś mi nie wyszło...
Może następnym razem.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej