Nic nowego

W sumie u mnie nic nowego. Śpię po 9 godzin na dobę i spóźniam się na zakład. Wena mnie opuściła, a jej sporadyczne nawroty zdarzają się głównie wtedy, gdy stoję w korku. Prowadzę wielokierunkową akcję odchudzającą obejmującą różnorodne działania z wykluczeniem ograniczenia słodyczy i innych pokarmów. W "wolnych chwilach" wymieniam pranie na sznurkach. Buduję z duplo domy wielopiętrowe, tunele i garaże.
Wczoraj dopadł mnie brak koncepcji na Dzień Dziecka, więc poszliśmy na banalne lody, które okazały się super. Polecam czarną wiśnię.
No naprawdę nic się nie dzieje.
Nadal mam skłonności do wyczynowego roztargnienia, które sprawia, że zmieniam kanały w TV komórką, a kluczyki do samochodu gubię na odcinku czasoprzestrzeni pomiędzy otwarciem drzwi a zajęciem miejsca kierowcy.
Pomidorówka mi się udała.
I to tyle, naprawdę.
A co u Was kochani? Jedna czy dwie kreseczki? Chłopczyk czy dziewczynka? Jak Mont Blanc? Gorąco?

Komentarze

  1. Jacek Brzeziński3 czerwca 2010 01:39

    Ha, ja też często tak mam z kluczykami do samochodu :-).

    OdpowiedzUsuń
  2. Kaja3 czerwca 2010 06:05

    hey, u mnie jedna kreseczka = czyli nie będzie potomka, heh. gorAco jest ale w pracy ziębią - taka tutaj moda hamrykańska, żeby zimno było nie tylko zimą, ale też i latem... kluczyki gubię na okrągło, zresztą tak jak inne materiały pierwszej pomocy typu szminka, okulary słon czy komóra. najgorzej jest jak myślę, że kluczyki zatrzasnęłam środku, a zapasowe są w miejscu oddalonym o 35 mil, do którego klucze znajdują się na tym samym breloku co zatrzaśnięte..... na szczęście ta wersja mi się jeszcze nie sprawdziła

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej