Mega Dziecko

Czy ja wspominałam, że mam świetne Dziecko? Dziecko jest na wypasie.
Nie mogę wprost przestać zachwycać się i puszyć z dumy, że to moje. I swoje własne. Ale moje!
Dziecka się zmusić nie da. Można przekupić, ale to niskie. Można namawiać i czasem się namówić da. Jak namówić Dziecko do wizyty u fryzjera - oto kilka moich wypowiedzi, które nie zadziałały:
- będziesz elegancko wyglądać
- będzie ci chłodniej i wygodniej
- będziesz mieć ładne zdjęcie w paszporcie
- będziesz mieć fryzurę jak tata
- pójdziemy potem na sushi.
Oraz jedna wypowiedź, która zadziałała:
- Ok, jak chcesz. To twoje włosy i ty decydujesz.
Wtedy Dziecko powiedziało i tu cytat dosłowny: Ok, namówiłaś mnie.
Tadam.
Inna sprawa, że trzech fryzjerów nie miało dla nas czasu, więc wizyta nadal tylko w planach i w zasadzie decyzja Dziecka może ulec zmianie.
****
Inna sytuacja. Ja na mega wkurwie na telefonie z M. Dziecko daje mi znaki rączkami, więc kończę i pytam, o co chodzi.
- Wysyłam ci z mojego serca do twojego serca spokój. Żebyś nie krzyczała na tatę.
Chyba już nigdy nie nakrzyczę po tym tekście.
****
Idziemy do znajomych.
- Mamo, mógłbym zostać w samochodzie i poczekać. Bo ja będę się wstydzić tego, że oni zobaczą, że się wstydzę i trzymam Cię za rękę.
*****
Jedziemy rowerem.
- Mamo, stój, no weźże stań w końcu, no stój!
Staję.
- Bo ja w zasadzie nie wiem jeszcze wszystkiego o słowie dupa.
- Na przykład czego?
- Wiem, że znaczy pupa. Ale czy to Bóg je wymyślił?



Komentarze

  1. Anonimowy7 sierpnia 2013 12:04

    Uwielbiam. I za wysyłany spokój, i za samochód, i za dupę:) Uwielbiam:) Co do włosów - u nas także głównym argumentem przekonującym Anię w najróżniejszych sprawach jest pozwolenie, by sama zadecydowała;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agata7 sierpnia 2013 16:14

      Dziękuję. Lubię te samodzielne decyzje, czasem trudne do przyjęcia, ale widzę że wynika z nich szacunek do odrębności i samostanowienia. Pozdrawiam

      Usuń
    2. Anonimowy8 sierpnia 2013 06:40

      Wiesz, w tym zwłaszcza widzę różnicę między mną a moją Mamą. Moja Mama zakłada, że inni (dzieci, ale nie tylko) sami z siebie wybiorą źle. To tak a propos rozmowy w moim wątku:)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej