Poranny zen

Wstałam wcześniej, żeby pomalować paznokcie  Na czerwono, bo piątek. Najpierw zebrałam kubki z mebli i nastawiłam zmywarkę. Potem zebrałam gacie z podłogi i nastawiłam pranie. Potem spreparowałam kawę i herbatę i pomalowałam paznokcie. Jedna warstwa, druga, utwardzacz. No i co? i teraz muszę siedzieć 40 minut. Następnym razem wstaję o 4.20.
Żebym chociaż miała coś mądrego do napisania... Może jakiś błąd wychowawczy opiszę? E tam, Dziecko mi już wybaczyło, więc luzik. Miałam w planach ponarzekać na pocztę, ale jakoś mi ostatnio znowu dobrze i postanowiłam jednak nie narzekać. Co dziwne jest, bo w zasadzie trochę różnych nieprzyjemnych rzeczy się wydarzyło, np. +3 kg. Mam jednak poczucie, że to wszystko mnie osobiście nie dotyczy, nawet te kilogramy. Może zbliżam się do zen?

Komentarze

  1. Anonimowy11 stycznia 2013 17:55

    Nie branie udziału w sporcie narodowym, tj narzekaniu to dobra decyzja, w zamian można chwalić, wychwalać, lub ekstremalnie, pisać peany :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy11 stycznia 2013 17:58

    PS. nie wiem dlaczego na Twoim pasku "Zaglądam" mój blog się nie aktualizuję, ale przysięgam, że piszę :) gdybyś była zainteresowana. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agata12 stycznia 2013 04:02

      Wezmę i sprawdze. Wiem ze piszesz, bo czytam;) buziak!

      Usuń
  3. czwarte życie11 stycznia 2013 20:26

    A dlaczego "na czerwono, bo piątek"? W piątki tak trzeba? ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agata12 stycznia 2013 04:04

      Jak piątek to weekend i wyjścia. Lubię wtedy na czerwono:)

      Usuń
    2. czwarte życie12 stycznia 2013 11:48

      No tak. Pewnie.
      Głupia jestem.
      Ale dla usprawiedliwienia dodam, ze byłam zamroczona nadprogramową dawką gripex max. Musiałam zastosować uderzeniową kurację. ;-)

      Usuń
    3. Agata12 stycznia 2013 19:55

      Daj spokój! Wracaj do zdrowia :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej