Przewróciło się, niech leży

Siedzę z Dzieckiem w domu. Dziecko chore, ja uprawiam tzw. home office, czyli wypełniam tabelki planując co do gara oraz rozwieszam pranie planując slajd 17 mojej prezentacji na środową konferencję. Bardzo efektywne, szczerze odradzam.
Dziecko ma wirusa. Wirus jest zaraźliwy. Zaraził się ekspres do kawy, któremu spuchł blok zaparzający. Cztery moje poranne kawy lawacce zamiast w łomonosowie wylądowały w pojemniku na fusy. Smutno tak było patrzeć jak kawa 150 zł/ kg ścieka do zlewu. Zalogowałam się na forum branży horeca i znalazłam foto instrukcję rozkręcania bloku zaparzającego i przestawiania dyszy wody w pozycję startową, oznaczoną literką N. Wiadomo - logiczne. Wykonałam wszystkie kroki, a nawet trochę więcej, zmontowałam (a co, w końcu dam radę), wyczyściłam, wysuszyłam, nacisnęłam start i w tym momencie blok się zablokował ponownie. W końcu nazwa zobowiązuje.
Cyferki w tabelkach dają liczby niesatysfakcjonujące. A mają być ładne i optymistyczne i na dziś. W slajdy z prezentacji przestałam wierzyć, a mam ją "podkręcić". Na dziś.
Dziecku spuchły węzły chłonne. Wujek gugiel mnie zestresował. Pani doktor z pogotowia uspokoiła. Dziecko choruje jak prawdziwy facet, czyli obłożnie. Może ruszać tylko palcami po padzie. Łyżki do ust nie ma siły podnieść. Mówi, że boli go szyja i że jestem okropna.
Plany weekendowe na moich oczach biorą w łeb. Miałam mieć weekend imprezowo-wyjściowo-sportowy. Ale nici z dzisiejszego treningu. Już raczej nie pójdę jutro na jogę. W związku z tym zjem 4 kanapki z majonezem i serem kozim i nie będę się ważyć do wiosny. Pfffffff. Pf.

Komentarze

  1. Anonimowy17 listopada 2012 19:52

    daaasz raaadę... :)
    /normalka, zawsze tak jest ale co się pobiadoli, to nasze ;)/
    Podoba mi się to: "Może ruszać tylko palcami po padzie" :)))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej