Staczam się

Staczam się. Już dawno nie spędziłam weekendu w pozycji horyzontalnej. Tym razem owszem, tak.
Zaczęło się od zarwanej piątkowej nocy (sorry za durne wpisy na fejsie, powinni mi odbierać komórkę po 4 piwie...), której nie zdołałam odespać, bo moje słodkie Dzieciątko o 7.20 rozpoczęło weekend od zaspokajania swojej potrzeby skakania po mnie i zadawania 300 milionów pytań dlaczego.
Dobrze, że ukochana Siostra zadbała o moją dietę i dostarczyła mi potasu w postaci smażonych ziemniaczków (+1 kg), a następnie wywiozła na działkę, żebym wietrzyła się na trawie, a nie zionęła w zamkniętym pomieszczeniu. I autentycznie przeleżałam całą sobotę, najpierw w aucie, potem na leżaczku, pod kocykiem, pojadając paluszki z dipem serowym (+1 kg). Następnego dnia też leżałam i trochę czytałam. W ramach podnoszenia adrenaliny upiekłam ciasteczka dyniowe (+0,5kg).
Tydzień zaczęłam w związku z tym od odchudzania i od kupienia sobie na zachętę nowych jeansów. Tak, wiem, to nie ma sensu. Najpierw chudniesz, potem kupujesz nowe jeansy, żeby sprawdzić ile rozmiarów straciłaś. Ale u mnie odchudzanie oraz zakupy nie mogą mieć nic wspólnego z logiką, bo logicznie nie działają. Zawsze jak idę na dietę to tyję, a jak zaczynam jeść co chcę to chudnę. Zawsze jak idę na zakupy, to nic mi się nie podoba, a jak oszczędzam to kupuję i to co innego niż planowałam czy mi potrzebne. Więc poszłam kupić jeansy na chudnięcie, a potem przedawkowałam czerwone wytrawne z Sąsiadką. Dziś bym poleżała na trawie i coś zjadła. Błędne koło. Równia pochyła. Staczam się. Niech Dziecko już wróci:)

Komentarze

  1. Torontos4 września 2012 19:20

    Jeszcze nadejdą chwile, że będziesz żałować napisania tego ostatniego zdania ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agata5 września 2012 09:13

      No nie!! Lubię to moje Dziecko, naprawdę:)

      Usuń
    2. Torontos7 września 2012 11:53

      Domyślam się, że masz czasami takie chwile słabości ;)

      Usuń
  2. czwarte życie4 września 2012 22:20

    Nieźle.
    w takim razie ja się staczam od dziesięciu lat, a od pięciu to już tak się staczam, że hej!
    ;-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej