Lew na czerwonym tle

Wczoraj to sobie świetnie dałam radę. Najpierw wytarzałam Dziecko oraz jeszcze jedno dziecko pożyczone w śniegu, a potem sporządziłam już tylko swojemu Dziecku posiłek w 2 minuty i 17 sekund złożony głównie z konserwantów, przeciwutleniaczy, sztucznych barwników i konserwantów, aha i mięsa oddzielanego mechanicznie, aha i warzyw w postaci keczupu, znaczy dałam mu 2 hot dogi, włączyłam Fineasza i Ferba na youtubie (uwielbiam, że youtubu proponuje kolejne podobne filmy) i poszłam sobie, gdyż kocham świntucha Tyriona Lannistera bardziej niż świętoszkowatego Robba Starka i ogólnie jestem wciągnięta. Więc poszłam czytać. I tak czytałam i czytałam, że aż dziś rano musiałam w biegu sporządzić zupę warzywną (właśnie, soczewicy lecę dosypać) bez której to zupy groziłaby mi na dziś monodieta złożona z pączków służbowych. A tak dzięki tej zupie jest nadzieja dla mojej gibkiej kibici, że aż tak bardzo nie ucierpi.
A poza tym to co u Was? mniej więcej wiem, bo czytam te blogi, ale nie komentuję, bo zazdroszczę ;-) Podróży i romansów. I nowych kozaczków. Więc siedzę cicho, bo mnie skręca. Więc co poza tym u Was?
No bo ja czytam te książki Martina, a odkąd odkryłam w jakiej kolejności należy je czytać, to mi się strasznie podobają, bo wcześniej to trochę dziwne było. Jak w Memento.
To lecę budzić dziecko i na zakład odnosić dalsze sukcesy zawodowe!