Różowo mi

Lukrowanie pierniczków z dzieckiem to świetna zabawa, jeśli tylko ma się odpowiednie nastawienie. Z takim właśnie przystąpiłam do przygotowania przemysłowej ilości lukru. W przyszłym roku nie będę lukrować, chromolę, ale na wszelki wypadek zapisuję, że wystarczy zrobić lukru z dwóch jajek, słownie dwóch.
Będzie dużo.
Pięć to przegięcie.
Przy dodawaniu barwnika do lukru Dziecko oznajmiło "Nie lubię czerwonego, lubię różowy". OK, mamy pewną ilość samolotów i lokomotyw w kolorze Hello Kitty. Nie tak dużo znowu tych samolotów, bo Dziecko w ramach kontroli jakości wyjadło z połowę zapasu drąc się, że chce zjeść te na święta. Czyli nie wiem konkretnie które.
Po piątej lokomotywie Dziecko się znudziło zabawą i poszło do swojej najnowszej miłości - hotwheelsów. A ja jak ten świstak dziergałam przez parę godzin te ciasteczkowe pojazdy dając upust swojemu kompletnemu beztalenciu malarskiemu. W przyszłym roku nie lukruję!
Tak więc oprócz plam z gencjany, mam plamy z lukru w kolorze róż majtkowy oraz z buraczków od kiszonego barszczu. Bardzo gustownie, bardzo.

Komentarze

  1. Rzeżucha14 grudnia 2010 11:34

    Hmm, dałaś mi do myślenie z tym lukrowaniem... :D
    My właśnie zabieramy się do pieczenia. Ciekawe jak długo będzieMY piec, a od którego momentu będę piekła-ja, doglądała co robi Starszak, odpowiadała przez ramię kwestiami Złomka/Romana/Mariana i lulała niemowlaka na raz... :D
    No to start!

    OdpowiedzUsuń
  2. Agata14 grudnia 2010 19:19

    No to powodzenia!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej