Zygzak i Pani Wiosna

Po pierwsze nadal mam katar. Chyba ropny. Może zacznę go zbierać do słoika i potem wzbogacę paliwo w samochodzie? Szkoda, żeby taka dobra ropa szła w chustkę.
Po drugie ogłosiłam błyskawiczny przetarg ograniczony "Oddam dziecko w dobre ręce". Dobre ręce natychmiast się zgłosiły, więc szast prast i od jutra znów mam 20 lat i żadnych zobowiązań.
Po trzecie M niby tam podjął jakieś postanowienie wewnętrzne i zapisał się na zespół wyrównawczy z przystosowania do życia w rodzinie. Jak na razie idzie nieźle, dostał 5 z uśmieszkiem za równe rozwieszanie prania. W nocy zaliczał pacyfikowanie kaprysów Dziecka. Zobaczymy jak mu dziś pójdzie z kupowaniem lustra. Oczywiście i wykłady i zajęcia praktyczne, prowadzę ja, w końcu mam z tego doktorat i dyplom ze wstęgą.
Dziecko upiekło wczoraj ciasto. Autentycznie. Jadalne. Oto dokumentacja foto:


Następnie stworzyło impresję wyklejankową pt. Zygzak i Pani Wiosna


Ogólnie z tym Zygzakiem to mamy młyn od paru miesięcy. Wszystko mamy z Zygzakiem. Najgorsze jest to, że Zygzak często ginie, zazwyczaj zostaje schowany przez szczęśliwego posiadacza. Ponieważ powoduje to agresję i atak niekontrolowanych emocji Dziecka, posiadamy tych Zygzaków kilka w rezerwie. No i wczoraj się wydało, bo podczas zabawy jednym, znalazł się drugi, czyli wcześniej zgubiony. I klops. Od teraz Dziecko ma dwa Zygzaki, po jednym w każdej łapce. I dwa Zygzaki do gubienia, czyli chowania. To ile ja mam mieć Zygzaków zakitranych?

Jutro idę rozwijać swoją osobowość wielokierunkowo. Się zobaczy. Może uzyskam tam jakąś odpowiedź na nurtujące mnie pytania.
Chyba mam dziś gorączkę.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej