O roznych pokojach

Jakos mi dobrze ostatnio. Mieszkanko nabiera ksztaltu, Dziecko coraz kochansze i bardziej rozumne. Wszystko sie dobrze uklada i jakos sie wyluzowuje.
Wczoraj, chociaz noc mielismy posztakowana przez placze Dziecka (udar??), w sumie sie wyspalismy, dzis z niewiadomych zupelnie powodow Dziecko dalo pospac do 8!!
W ogole weekend udany. Wczoraj zalatwilam mase spraw. Pojechalam do Ikei oddac durny dioder, przeszlam sie biegiem miedzy patelniami, odkurzylam mieszkanie, siedemnascie razy kazde miejsce i dzis prawie nie zgrzyta pod stopami, sprzatnelam ziemie odzyskana, czyli pokoj na gorze, posortowalam zabawki Dziecka i przygotowalam worek tych do oddania, posortowalam ubranka Dziecka i mam metrowy stosik za malych ciuszkow, odbylam spotkanie towarzyskie z kolezanka, podczas ktorego M nadzorowal Dziecko, wiec naprawde sobie pogadalysmy, polansowalam sie po Polach Mokotowskich oraz po Galerii Mokotow, ale matrix mnie nie wciagnal, poszlam na wieczorny spacer i po zaopatrzenie w wino, nasaczylam sie winkiem wylegujac sie z M na kanapie przy filmie, i na dodatek sie wyspalam!
Dzis kupilismy ekstra tapete do ziemi odzyskanej:) Wybralismy drzwi i wykladzine i ogolnie jest milo.
No, tyle raportu, teraz obserwacje. No wiec ja uwielbiam tak lazic wsrod ludzi i ich podgladac. To moze okropne, ale mam frajde, jak zajrze komus do wozka i sprawdze jak ubral swoje dziecko, lubie kiedy ludzie wieczorami maja zapalone swiatla w mieszkaniach i mozna zobaczyc, jak sobie urzadzili livingrum. Czasem nawet widac ktory program publicystyczny ogladaja:) Fajnie jest sluchac rozmow ludzi wybierajacych kafelki albo firanki. Jak sie kloca, tak zeby nikt nie slyszal.
I jeszcze taka obserwacja ogolna. Ja w sumie to nie rozumiem decyzji innych ludzi. Nie chodzi o te kafelki czy kto ma psa wyprowadzic. Ale takiego odwlekania spraw zyciowych, zycia w ciaglej poczekalni przed gabinetem z "docelowym zyciem". Jakby nikt nie rozumial, ze czas plynie w rownym tempie i w poczekalni i w gabinecie. A co wazniejsze, ze ten gabinet to jest w rzeczywistosci pokoj przechodni i nie pozwola nam tam na dluzej zostac. "Nie spac, zwiedzac, przechodzic dalej, zrobic miejsce dla kolejnej grupy!"

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

System update

Dziewczyny z MbL mi przypomniały, że mam bloga i blogerskie alter ego. Z tej to okazji pomyślałam, że może mały updejt spraw, z którymi ostatnio muszę dawać sobie radę: - bezsenność, obrażalstwo i zazdrość Dziecka - ciężar 50 zaręczynowych diamentów - rozterki z cyklu, co mam dziś zblendować w moim ukochanym vitamixie (tak, Unold numer dwa też pojechał do reklamacji i nie chcę go już oglądać. Sprzedałam nerkę i kupiłam vitamixa, pfff) - jak się zabrać za subjuntivo - interaktywne kampanie marketingowe. Ale spoko, ze wszystkim daję radę :)
Czytaj więcej

Zwierzątka

Prowadzę wojnę z molami, takimi od kaszy, i przegrywam. Zaczęłam ekologicznie i humanitarnie, od posprzątania, octu i pieprzu. Zwierzątka poczuły sie dobrze i bezpiecznie i zaczęły się mnożyć na potęgę. No to zrezygnowałam z humanitarnie. Zaczęłam je ekologicznie wybijać, klap-klap i wrzucać do śmieci organicznych. Widocznie mole nie mają świadomości zbiorowej, bo te nie wyklaskane nadal się pięknie mnożyły. Unia marzy o takim przyroście naturalnym! Wobec ewidentnego braku sukcesów, mimo wyjątkowo wysprzatanych szafek kuchennych, wciąż znajdowałam białe robale w herbacie owocowej i orzechach. Nie pomogły klipsy na torebkach, zakręcane słoiki, puszki i szafki spryskane octem a następnie posypane pieprzem mielonym. Odwiesiłam dumę, honor i zasady na hak i kupiłam pułapkę Rajd nasaczoną dobrą przemysłową chemią owadobójczą dedykowaną molom. Pułapki są duże i lepkie i montuje sie je na wewnętrznej stronie drzwiczek. Z chwilą zawieszenia mole przestały się objawiać. Przez pierwszy tydzień ...
Czytaj więcej

Dawno dawno temu

Obraz
Dziś o przemijaniu. Zachciało mi się pogrzebać w fotografiach. Takich starych, wydrukowanych na papierze błysk 10x15. Bardzo starych. Z liceum. Z czasów przedwarszawskich, przedpracowych, przeddzieciowych, przedkredytowych, przedzmarszczkowych. Wakacje były wtedy zawsze w lecie i trwały 2 miesiące, a na Mazurach było czysto i miejscami zupełnie pusto. Moi dziadkowie żyli, mój ojciec miał fale we włosach, a ja chodziłam w glanach i bez makijażu. Nie mogę uwierzyć, że nie lubiłam wtedy moich włosów. Sądziłam na dodatek że jestem gruba. Oczywiste było, że moje życie może się potoczyć według milionów zupełnie niebanalnych scenariuszy i że na pewno nie popełnię klasycznych błędów dorosłych. Grzebanie w przeszłości to ryzykowna sprawa. Niechcący wywołałam ducha z przeszłości, uchyliły się drzwi nie otwierane od dawna i powiało starym smutkiem. Bardzo mi dziś samotnie w związku z tym. Garnę się do ludzi i pozwalam sobie na więcej lenistwa niż zwykle.
Czytaj więcej