Daję radę

Czekają mnie dwa trudne dni w tym tygodniu. Idę na szkolenie, a Dziecko zostaje z babcią w domu drugiej babci, co jest czynnikiem zdecydowanie pogłębiającym nerwowość sytuacji. Dodatkowo stresujący jest fakt, że babcia nie może być przez cały dzień, więc poranki Dziecko będzie spędzać z nianią. Planuję w przerwie lunchowej jechać do Dziecka na karmienie i tulenie. Muszę to przetrwać, bo Dziecko jest już w dużym stopniu samodzielne. Bardziej niż ja. Nie wiem na ile skorzystam z kursu, bo strach o samopoczucie Dziecka powoduje u mnie ból brzucha i zaburzenia widzenia. Zwykle okazuje się, że bardziej przeżywam rozstanie niż Dziecko. Mocno wierzę, że bliskość rodziców jest inwestycją w samodzielność dzieci w ich dorosłym życiu. Dzieci, których rodzice noszą je na rękach, opiekują się nimi, a nie podrzucają babciom/nianiom, mówią do nich i bawią się z nimi, wyrastają na ludzi o dużym poczuciu własnej wartości, pewnie stąpających po ziemi. Ta prawda jest dla mnie wygodna, bo po prostu lubię ...

W końcu przespana noc. Po raz pierwszy od tygodnia Dziecko nie domagało się w nocy zabaw i igraszek. Spało, jadło, spało, jadło, spało. I tak przez cudownych dwanaście godzin. Dziecko wyspane i ja wyspana oznacza, że czeka nas miły dzień. Teraz Dziecko ma drzemkę, więc z prawdziwą przyjemnością, słodką kawą i ciachem zasiadam na moment przed ekran komputera. Jest mi naprawdę dobrze. Za chwile Dziecko i Mąż się obudzą i będzie jeszcze lepiej. Mrrrrrrrrr.

Kiedyś czułam się taka mądra i wiedziałam, jakich błędów z całą pewnością w swoim życiu uniknę. Oto te, co do których już wiem, że poniosłam sromotną porażkę: 1. Nie będę gosposią mojego męża. Chyba każda młoda dziewczyna wyobraża sobie swój idealny związek jako ściśle partnerski, oparty na równych prawach i sprawiedliwym podziale prac domowych. Ja tak właśnie myślałam. Nie będę prać skarpetek, bo pralka jest prosta w obsłudze. Nie będę codziennie pichcić obiadku, niech mnie zaprasza do restauracji. Nie będę wyłącznie odpowiedzialna za porządek w domu - myję łazienkę co drugi raz. I tak dalej.... Trzymałam się swoich zasad, jak mi się wydawało, bardzo konsekwentnie. Co sobotę nagabywałam o wspólne sprzątanie, wskazywałam konkretne prace do wykonania, czekałam, kłóciłam się, krzyczałam... aż w końcu ulegałam. Teraz, po paroletnim wspólnym prowadzeniu domu, moja rola jest już ugruntowana. Sprzątam, gotuję, piorę, robię zakupy, planuję posiłki. ABSOLUTNIE SAMA. Jak do tego doszło? Łatwo p...

Hmm, jestem. Jestem i mam coś do powiedzenia. Zaraz to powiem:) Witam w mojej prywatnej cyberprzestrzeni. Mimo odpowiedniej daty urodzenia, nie należę do pokolenia NETu. Z dużym opóźnieniem odkrywam zalety sieci. No, może z wyjątkiem zakupów :) Na fora internetowe trafiłam niecały rok temu. Przynależność do społeczności internetowej wywołała we mnie euforię. Zachwyciła mnie bliskość z innymi forumowiczami, a także ogrom bezinteresownej pomocy, zaufania, wsparcia i ciepła bijącego z każdego wpisu. Znalazłam namacalny dowód na to, że ludzie są dobrzy i życzliwi. Dzięki temu sama stałam się lepsza i bardziej uprzejma w realu. Kiedy to mówiłam głośno, P śmiał się, że tak późno odkrywam prawdy oczywiste o sieci. Zauważyłam, że mogę bardzo dobrze poznać ludzi dzięki kontaktom na forum. Suma moich odczuć po przeczytaniu ich wpisów daje mi całkiem niezły obraz danej osoby. W realu trudno tak poznawać ludzi, bo prawdziwe ja skrywane jest za wyglądem, strojem i całą masą innych elementów s...